In schriftelijke gegevens uit het jaar 1110 vinden we de vermelding "altaar" voor Edelare. We mogen er dus zeker van zijn dat er tussen 1110 en 1148 een kerk(je) stond in Edelare.

Het gebouw zoals we het nu kennen stamt gedeeltelijk af van een kapel uit de 13de eeuw die in blauwe hardsteen opgetrokken was. Rond 1400 heeft men die kapel omgebouwd tot een kerk.

Gedurende de godsdienstoorlogen kreeg ook de kerk van Edelare heel wat verwoestingen te verwerken. De grootste ingreep gebeurde in het begin van de 19de eeuw.

Dit alles neemt echter niet weg dat in het jaar 1873 de kerk geen dienst meer deed; zij bevond zich in een te erbarmelijke toestand om er een eucharistieviering in te laten doorgaan. De parochie Edelare werd dan ook verenigd met de parochie Volkegem tot 11 juni 1876. Dan werd E.H. Carolus Verheyden aangesteld als nieuwe pastoor.

Zijn grootste verdienste was het terug in ere herstellen van de kerk. Het hele familiefortuin van E.H. Verheyden was nodig om dit (schijnbaar) onmogelijke werk te verrichten.

Op 12 juni 1876 begon hij het herstel van de kerk.

Bijna honderd jaar later, op 15 mei 1973, kreeg de kerk een zware klap te verduren: ze doorstond een zware brand. Tegelijk werd bewezen dat de parochie tot veel in staat was: in minder dan geen tijd herrees de kerk in al haar eenvoud en schoonheid.

(https://www.kerknet.be/parochie-oudenaarde/artikel-informatie/sint-martinuskerk-edelare)